کاهش اختلاف سنی میان فرزندان، خوب یا بد؟
تاریخ انتشار: ۲۶ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۵۲۸۶۷۷
آفتابنیوز :
دکتر پریسا ارجمندی عنوان کرد: یکی از مهم ترین سؤالاتی که برای هر پدر و مادری پیش میآید این است که چه فاصله سنی بین تولد فرزندان مناسب تر است و چه زمانی بهتر است تا برای تولد فرزند دوم اقدام شود، در مورد این موضوع با توجه به شرایط مختلفی که خانوادهها دارند، اختلاف نظرها زیاد است.
وی افزود: واقعیت امر این است که خانوادهها و زوجین با توجه به امکانات، توانمندیها و شرایط خود نسبت به این موضوع نظرات کاملاً متفاوتی داشته و تصمیمات متنوعی میگیرند، زوجهایی هستند که معتقدند فاصله سنی بین تولد دو فرزند اگر خیلی کم یا خیلی زیاد باشد زمینه ساز مشکلات بسیاری خواهد شد، این در حالی است که برخی دیگر فاصله سنی کم را مناسبتر میدانند و دلیل آنها این است که معتقدند با فاصله کم نیازهای فرزندان به هم نزدیکتر بوده و خود آنها هم میتوانند به رشد همدیگر کمک کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این روانشناس حوزه کودک و نوجوان گفت: این والدین میگویند که فاصله سنی بین تولد فرزندان بهتر است که کم باشد تا آنها با هم بزرگ شوند، در کنار این دو گروه، گروه دیگری هم وجود دارند که فاصله سنی زیاد بین فرزندان را مفیدتر میدانند زیرا فرزند بزرگتر حامی و الگویی برای خواهر یا برادر کوچکتر خود میشود، به اعتقاد این عده رعایت فاصله بیشتر بین تولد فرزندان باعث میشود که مشکلات و تنشهای میان آنها به حداقل برسد.
ارجمندی تصریح کرد: نظر کلی کارشناسان این است که فاصله سنی بین ۳ تا ۵ سال میتواند مناسب باشد؛ زیرا از نظر آنها در این فاصله بدن مادر میتواند آمادگی لازم از نظر جسمی، روحی و روانی را برای فرزند دوم به دست آورد و همچنین کودک اول نیز به سطح نسبی از رشد جسمانی، روحی، شناختی و استقلال میرسد.
این روانشناس حوزه کودک و نوجوان بیان کرد: در رابطه با تأثیر اختلاف سنی با فرزندان تحقیقات نشان می دهد که داشتن فرزند در دورههای سنی مختلف زندگی، فواید و همچنین معایبی دارد مطالعهای در سال ۲۰۰۹ نشان داد که داشتن پدر با سن بیشتر با اختلالات ظریف در پیامدهای عصبی شناختی در دوران نوزادی و کودکی مرتبط است، کودکانی که پدرانشان سن بیشتری دارند در همه مهارتهای استدلال، حافظه، یادگیری، تمرکز، درک، صحبت کردن و خواندن به جزء مهارتهای حرکتی، نمرات پایین تری دارند.
ارجمندی گفت: هر چه پدر بزرگتر باشد، ارتباط بین سن پدر و میزان پایین مهارت شناختی قوی تر است، در مقابل کودکانی که مادران بزرگ تری دارند، احتمال بیشتری دارد که عملکرد بهتری در توانایی شناختی داشته باشند، در حالی که مدتها اعتقاد بر این بود که مردان میتوانند تا سنین بالا بدون عواقب واقعی بر سلامت فرزندان خود به فرزندآوری ادامه دهند، تحقیقات جدیدتر نشان میدهد که این ممکن است درست نباشد.
این روانشناس حوزه کودک و نوجوان عنوان کرد: مطالعه دیگری نشان داده که درصد مشخصی از افزایش اتیسم به پدران مسن تر مربوط میشود، بنابراین سن بالاتر پدر با اثرات سلامتی در کودکان مرتبط است در حالی که سن پدر در دهههای اخیر افزایش یافته است.
وی در رابطه با تأثیر اختلاف سنی مادر با فرزند، گفت: بارزترین نگرانی بیولوژیکی این است که افزایش سن مادر با نقایص مادرزادی، افزایش خطر زایمان زودرس و وزن کم نوزاد هنگام تولد همراه خواهد بود، با این حال مطالعات همچنین نشان میدهد که ممکن است سایر نگرانیهای سلامتی مرتبط با مادر شدن در سن پایین نیز وجود داشته باشد.
این روانشناس حوزه کودک و نوجوان تصریح کرد: یک مطالعه در مقیاس بزرگ نشان داد که مادران جوانی که زیر ۲۵ سال بودند فرزندانی با پیامدهای سلامت بدتر از نظر قد، چاقی و شرایط سلامتی عمومی تشخیص داده شدهاند.
ارجمندی گفت: امروزه تک فرزندی بسیار زیاد شده است و خانوادهها به این مسئله تمایل بیشتری دارند و اغلب دلیل این کار خود را برطرف کردن بیشتر نیاز عاطفی و مالی فرزند خود میدانند.
وی اضافه کرد: البته برخی هم عقیده دارند به جای اینکه امکانات بیش از حد در اختیار فرزند خود قرار دهند با چند فرزندی در واقع همبازی برای فرزند خود بیاورند که تعامل و بازیهای بیشتری در خانه برای آنها فراهم شود.
این روانشناس حوزه کودک و نوجوان تاکید کرد: شرایط زندگی، وراثت و محیط در نوع این تصمیم گیریها در خانواده موثر است، اما در رابطه با تفاوت سنی میان فرزندان باید گفت بهترین فاصله سنی ۳ تا ۵ سال است، کم تر و بیشتر از این محدوده معایب بیشتری از مزایای آن خواهد داشت.
وی تاکید کرد: در بسیاری از موارد مشاهده میکنیم افزایش فاصله سنی میان دو فرزند به دلیل اینکه هر یک از این فرزندان در دنیای جداگانه خود یعنی یک فرزند در دنیای نوجوانی و دیگری در دنیای کودکی خود به سر میبرد موجب افزایش تنش میان آنان میشود.
منبع: خبرگزاری ایسنامنبع: آفتاب
کلیدواژه: اختلاف سنی کودک فاصله سنی بین تولد فرزند بین تولد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۵۲۸۶۷۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
یکی از ریشههای کاهش نرخ باروری در کشور ما حاصل یک نگاه مالتوسی بود
علی اکبر محزون عضو کمیته علمی دومین جایزه جوانی جمعیت گفت: شروع کاهش نرخ باروری در کشور ما به حدود دهه چهل بر می گردد. در اولین سرشماری کشور که سال ۱۳۳۵ اجرا شد و پس از آن در سال ۱۳۴۵ برای اولین بار در ایران نرخ رشد جمعیت محاسبه شد که آن زمان ۱/۳ درصد بود از همان سالها هشدارهای رشد جمعیت آغاز شد. سال ۴۶ بیانیه تهران در خصوص تنظیم خانواده و ضرورت کنترل جمعیت تصویب شد و بعد از انقلاب هم در دهه شصت بحث جمعیت دوباره مطرح شد. در برنامه توسعه سال ۱۳۶۷ طرحی با عنوان سیاست تحدید موالید مطرح شد. هدف این طرح چنین بود که اگر در سال ۱۳۶۷ میانگین هر خانواده ۵/۶ فرزند بود تا سال ۱۳۹۰ این عدد به ۴ فرزند کاهش یابد. درسال ۷۲ قانون تنظیم جمعیت در مجلس شورای اسلامی تایید شد که طبق این طرح فرزند چهارم به بعد محروم از فعالیت اجتماعی شود. سال ۱۳۷۳ و به میلادی ۱۹۹۴ اجلاس بین المللی جمعیت و توسعه در قاهره با مشارکت ۱۷۹ کشور جهان از جمله ایران برگزار شد و مواحده طرح کنترل جمعیت در سطح بین الملل تحت عنوان International Conference on Population and Development تصویب شد. ریشه اصلی کاهش نرخ رشد جمعیت در دنیا و کشورما از اینجا آغاز شد.
وی افزود: علت شدت این کاهش در ایران به این دلیل بود که علاوه بر کنترل اجتماعی کنترل فردی نیز به وجود آمد. خانوادهها از دهه ۶۰ بنا به عوامل مختلف مانند کاهش مرگ و میر کودکان و شانس زنده ماندن بالا، تصمیم به فرزندآوری کمتر گرفتند چرا که قبلا پنج فرزند متولد میشد که لااقل سه نفر از آنها زنده بمانند. دیگر نیازی به چنین اقداماتی نبود پس همان سه فرزند متولد میشدند.
دی در ادامه گفت:، اما به تعبیر خودم اینها حاصل یک نگاه مالتوسی بود بحث تنگ دستی که ناشی از افزایش فرزند می شود. بحث دوم جریان اجتماعی بود. افراد با استمرار فرایند توسعه وارد مباحثی شدند که باعث پیشرفت فردی آنها شود و به تحرک اجتماعی پرداختند و فرزند آوری را مانع این پیشرفت دیدند. بحث فردگرایی در جامعه باعث شد تحرک اجتماعی و فرزند آوری در مقابل هم قرار گیرند؛ و در مرحله سوم جایگزینی برای نهاد خانواده و تغییر نهاد خانواده که حاصل تغییر نگرشها در جوامعی مثل ایران شد روند رشد را به شدت کاهش داد.
وی تاکید کرد: بر روی مبانی فکری و نظری موضوع باید بیشتر تمرکز کرد و اقدامات اساسی صورت بگیرد. در دنیا هم برای موضوعات مهم همینطور عمل میکنند. باید الگوی یک خانواده کامل را بسازیم، مبنی بر نظریه شهید مطهری از انسان کامل این قالب را در مبانی فکری خانواده جای دهیم و در ادامه به تعهد به خانواده بپردازیم.
جامعه دانشگاهی و حوزه علمیه نیز میتواند در حوزه شناسایی مسائل و ترسیم وضع مطلوب کمک شایانی به این راهبرد داشته باشد.
نقش جایزه ملی جمعیت در مرحله اول ایجاد انگیزه است و برای اثرگزاری بهتر میتواند به اصطلاح، کف میدانیتر و در محلهها و مراکز عمومی باشد. تا انگیزه نخبگان را در جامعه عمومی بیشتر کند. چرا که بحث خانواده است و حتی میتواند الگویی شود تا هم محلیها و خانواده هم به نخبگان رجوع کنند.
دومین جایزه ملی جوانی جمعیت به همت ستاد ملی جمعیت در بخشهای خانواده، رسانه، سازمانهای مردم نهاد، دستگاهای اجرایی، شرکتها و موسسات خصوصی، مدیران و نخبگان اردیبهشت سال جاری با شعار سهم من از جوانی ایران برگزار خواهد شد.
علاقهمندان جهت کسب اطلاعات بیشتر میتوانند به سایت jameyat.ir مراجعه فرمایند
باشگاه خبرنگاران جوان اجتماعی ازدواج و خانواده